معنی عز و جل در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: دو فعل عزّ + جل ّ، هر دو صیغۀ ماضی است بمعنی غالب شد و بزرگ شد. و این ماضی برای دوام است. (غیاث اللغات) (آنندراج)، عزیز است وبزرگ و ارجمند. جمله ای است که عقیب نام خدای تعالی آرند: تا آنگه که بگویند که خدای عزوجل یکی است و بجز از وی خدای نیست. (ترجمه تفسیر طبری)،، جهان بکام تو دارد خدای عزوجل، بودمساعد تو ذو الجلال و الاکرام.، فرخی.، خدای عزوجل از تنش بگرداناد، مکاره دو جهان و وساوس خناس.، منوچهری.، عالم را خاک کف پای تو کرده ست، عزوجل ایزد مهیمن مُتْعال.، منوچهری.، ایزد عزوجل مدت... بپایان آورد. (تاریخ بیهقی ص 91)، خدای عزوجل ایشان را ازبهر تأیید دولت خداوند مانده است. (تاریخ بیهقی ص 332)، و بر آن خدای عزوجل واقف است. (تاریخ بیهقی ص 374)،، گفتارشان بدان و بگفتار کار کن، تا از خدای عزوجل وحیت آورند.، ناصرخسرو.، گفتند این اسپ فرشته ای بود کی خدای عزوجل به صورت اسپی گماشت. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 74)،، حفظ و عون خدای عزوجل، بر سر و تَنْش خود و خفتان باد.، مسعودسعد.، غمین نباشم ازیرا خدای عزوجل، دری نبندد تا دیگری بنگشاید.، مسعودسعد.، آنکه او را خدای عزوجل، داد علم علی و عدل عمر.، مسعودسعد.، کیست ماهی چیست دریا در مثل، تا بدان ماند خدا عزوجل.، مولوی.، قاضی به کشتنم فتوی داد و سلطان مصالح خویش اندر هلاک من همی بیند، بجز خدای عزوجل پناه نمی بینم. (گلستان سعدی)، گفتم سپاس و منت خدای را عزوجل که از برکت درویشان محروم نماندم. (گلستان)،، کریم عزوجل غیب دان و مطلع است، گرش به جهر بخوانی و گر به خفیه و راز.، سعدی.، بر خدای عزوجل توکل کرد. (تاریخ قم ص 8)

معنی عز و جل در فرهنگ لغت هوشیار

ارجمند و چیره چیره گشت و بزرگ شود

معنی عز و جل - جستجوی لغت در جدول جو

عز و جل

لغت نامه دهخدا

عز و جل

فرهنگ لغت هوشیار

عزوجل

گرامی و بزرگ است. دربارۀ خداوند گفته می شود

فرهنگ فارسی عمید

عز و جز

(عِزْ زُ جِزز/ جِ)

رجوع به عز و چز شود.
- عزوجز کردن، رجوع به ترکیب ’عزوچز کردن’ ذیل ’عز و چز’ شود

لغت نامه دهخدا

عز و علا

(عَزْ زَ وَ عَ)

از دو فعل عز + علا، عزیز و گرامی است و بلندمرتبه، و آن را پس از ذکر نام خداوند آرند: ایزد عز و علا. حضرت عز و علا

لغت نامه دهخدا

عز و چز

(عِزْ زُ چِزز / چِ)

عز و جز. ظاهراً کلمه اول تلفظ شکستۀ عجز است، بمعنی لابه و زاری. لابه و تضرع و اظهار بیچارگی. (از فرهنگ عوام). عجز و لابه کردن و از در التماس و درخواست و خواهش و تمنی درآمدن. ظاهراً کلمه اول صورت تحریف شدۀ عجز، و دومی از توابع آن است. این ترکیب را گاه به صورت عیز و چیز نیز بکار برند. (از فرهنگ لغات عامیانه).
- عز و چز کردن، زاریدن. موییدن. از در التماس و خواهش برآمدن

لغت نامه دهخدا

عز و جاه

(عِزْ زُ)

ارجمندی و جاه. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا